Ik heb weer een stukje tekst voorbereid onderwega, het resultaat volgt hieronder. Ik had eerder al eens van alles opgetypt, maar dat is verloren gegaan, heuj heuj, hopelijk kan ik de afgelopen dagen zo nauwkeurig mogelijk reconstrueren voor jullie.

Momenteel zit ik in het zonnetje in Narooma te wachten eidop de was die in de droogkast zit; we zijn maandag eindelijk uit sydney kunnen vertrekken. We zijn 's avonds vertrokken richting Canberra, de hoofdstad. Net voor Canberra zijn we echter afgeslaan in Dickson en hebben ons daar op de parking van de Mc Donalds gezet en hebben we in de back of our stationwagon geslapen. Ons rijdende huisje :-)

Het registreren van dit rijdende huisje had ons eerdee heel wat miserie bezorgd. Misschien even beginnen bij het begin, toen we toekwamen in Sydney hadden we het zo geregeld dat we de eerste week konden deelnemen aan een activiteiten programma van de lokale reisagent hier. Dit was allemaal vrij zorgenloos, na die week zijn we op zoek gegaan naar een auto. Liefst een Holdon Commodore of een Ford Falcon. Die zoektocht ging in het begin, maar zeer langzaam, maar op donderdag 11 november, leken we dan toch een auto te hebben gevonden. Een Holden Commodore uit 1997 met 226846 kilometers. We gingen die auto overkopen van een wat opt eerste zicht een vriendelijke fransman leek. Hij wist ons te vertellen dat we enkele met hem meemoesten na de RTA voor de naam van de eigenaar te wijzigen in die van ons. Leek simpel, was het ook, maar nu stond die auto wel op onze naam, nu mochten we er nog niet meerijden, want bleek een auto moet ook geregistreerd zijn, de aankoop van de zogenaamde REGO was dat dus. Volgens die fransman konden we na het veranderen van eigenaar ook gewoon die REO aankopen, NIET DUS.... Wat bleek de vorige REGO van de auto was verlopen in september en om de REGO te vernieuwen heb je een Blue en Green Slip nodig; dit klinkt wss allemaan chinees, wel believe me dat was het voor ons ook. Zeker als je weet dat de ambtenaren van de RTA voor 90 procent van chinese afkomst zijn en vaak, maar zeer onverstaanbaar engels brabbelen, ook de fransman deed alsof zijn neus bloedde en brabbelde, maar in nog meer onverstaanbaar engels tegen ons, miserie en onzekerheid alom dus.

Dit alles speelde zich op een vrijdag af, dus konden we onmogelijk de vereiste documenten nog in één dag verzamelen en aangezien we in onze overmoed gedacht hadden dat we tegen vrijdagavond zkr zouden kunnen vertrekken uit sydney, hadden we geen extra nachten bijgeboekt in onze hostel waar we sinds onze aankomst verbleven. En het ding zat nu volboekt, dus hebben we onze pak en onze zak, ma in onze auto gesmeten om opzoek te gaan achter een nieuwe hostel.

Zo zijn we terecht gekomen in Kanga Hostel, a beautifulf hostel a long a tree lined street with a beautifull courtyard, where you can bbq... aaahum jah je kan naturlijk niet zeggen als eigenaar dat je de uitbate bent van een kraakpand... De kamer stonk, de keuken was goor en de bewoners leken niet alleen gedrogeerd, ze waren ook druk bezig over hun laatste LSD trip, de oplossing om dit hostel te overleven = wijn of Goon zoals het hier noemen. Vier liter vo tien dollar bleek geen slechte investering te zijn. Op zondag zaten we nog steeds vast in sydney en besloten we dan maar naar Bondi Beach te gaan, we konden tenslotte toch niets aan de situatie van de papierwinkel veranderen en konden dan maar genieten vant mooie weer.

Op maandag zijn we na weer veel geloop, gestress, ongemak, onzekerheid, frustratie en radeloosheid uiteindelijk dan toch aan alle nodige papieren geraakt en hebben we een REGO en nieuwe nummerplaten gekregen, bye bye VPL 350, hello BH-04-ZO.... Twas een zalige opluchtig ! We konden weg uit Sydney ! Weg uit die grootstad, mss was ik in het begin wat te euforisch over Sydney, het s en blijft een drukke, vieze stad met bijhorende zwarte travestieten, dronkaards die hun kater liggen uit te slapen op de stoep, drugskikkers, daklozen en 35dusd chinezen, allemaal niets voor ons, wij willen het echte australie zien ! Niet dat Sydney zon hellegat is, de Blue Mountains en Darling Harbour zijn echt leuke plaatsen, maar het is ons ding niet. Wij woiuden zo snel mogelijkweg uit Sydney en in die haast zijn we misschien soms wat te snel beginnen handelen wat betreft de auto. We hebben veel miserie gehad en die zijn we doorgekomen en zoals ze hier al zeggen It's all part off the experience, we hadden ons heel wat kopzorgen konden besparen als we misschien wat grondiger voorbereid hadden en wat nauwkeuriger waren tewerk gegaan.

Maar goed, dit terzijde, we zijn weg uit Sydney met ons rijdend huisje, want dat is het echt wel. Bij de inhoud van onze auto kan je denken aan een matras met kussens en donsdeken, een gazevuurtje, e messensetom skippy's te fileren, lampjes, wasspelden, wasobes, gordijntjes, ... De aankoop van auto was opzich dus een goede deal geweest, gezien de grote hoeveelheid materiaal dat erbij zat. Daarnaast zijn we nog keer naar de Kmart geweest om een kruimeldief en kerstversieringen kopen, zodanig dat we ten alle tijde een propere auto zullen hebben. En zo zal de kerstsfeer ons ook niet voorbij gaan in december, wanneer we in de outback zitten.

Goed, maandagavond zijn we dus vertrokken en na onze overnachting in Dickson zijn we doorgereden na Canberra, waar er op zich niet zoveel te beleven viel, dus zijn we maar gaan zwemmen in het openlucht zwembad, wat best wel fijn was.Ondertussen reizen we nu ook met drie, zo kunnen we de kosten van de reis wat drukken en das meteen ook een stuk gezelliger.

Ondertussen zijn we aant rijden op de Princes Highway van Sydney naar Melbourne, die langs het strand loopt, vijf minuten later je naar heuvelachtige weidelandschappen voert, waar de melkproductie floreert en vervolgens zit je pal int midden van een berglandschap met hoge eucaliptus bomen, veel te mooi allemaal.

Dinsdagavond zijn we na onze duik in Canberra doorgereden naar Braidwood daar hebben we overnacht in ons tentje in de bossen in een voorziene restarea, daar hebben we meteen voort eerste ons vuurtje getest en pasta gekookt en een glasje bubbels gedronken om de goede afloop te vieren. Na braidwood zijn we woensdag doorgereden naar Batemans Bay, waar we op surfbeach van een picknick en wat geploeter int water hebben genoten. Daarna zijn we naar Narooma gereden, daar hebben we ons tentje weer opgezet, hamburgers in de pan gesmeten en genieten maar.

Na de was zijn we doorgereden naar Wallaga Lake, waar we naar het Umbarra Aboriginal Cultural Centre wouden gaan, dit bleek echter al vijf jaar gesloten te zijn, daar ging onze poging dus om wat bij te leren over de geschiedenis van australie.

Donderdagavond zijn we toegekomen in Merimbula en nu ben ik Lakes Entrances het slot aant typen, terwijl ik een meer voor mij zie en terwijl men was weer achter me hangt te drogen.

Tot de volgende, Faye. X

Ps we zitten op zo'n 300km van Melbourne.