Onder backpackers is het zo een beetje de gewoonte dat je gaande weg je auto een naam geeft. Je reist niet alleen in je auto, maar je slaapt er ook het merendeel van de reis in en het is de opslag plaats voor alles wat je mee hebt op je reis. Dus ja je auto wordt je al snel heel dierbaar en dus blijft het naamgeven niet lang uit.

Wij hebben de onze, eerst en vooral mannelijk gemaakt en ten tweede Murphy genoemd.

WANT anything that can go wrong, will go wrong. (http://www.murphys-laws.com/murphy/murphy-laws.html)

Jawel, nieuwe kosten en nieuwe problemen, de centrale vergrendeling van de auto is kapot. We kunnen er nog in via de koffer en via de raampjes... hhmm probleem... hoe of wat er is gebeurt isgeen flauw idee, maar we kunnen dus niet meer via de normale weg in onze auto, JOEPIE !

Nuja een deur heb je eigenlijk niet nodig hoor als de eerste twee via de koffer in de auto kruipen, de derde de koffer sluit en dan vervolgens via het raampje naar binnenklimt dat door de chauffeur naar beneden wordt gerold. Om uit de auto te `stappen` pas je hetzelfde principe toe, maar dan in omgekeerde volgorde. De laatste persoon kruipt er nu als eerst uit, terwijl de chauffeur het raampje weer naar boven rolt en terwijl de derde de andere twee uit de koffer verlossen. Vlotjes, niet?

Hoe dan ook, alles dat eigenlijk kon mislopen op deze reis is toch wel al misgelopen, maar dat wil niet zeggen dat we de hoofden laatn hangen, integendeel doorgaan is de boodschap !

Geen rego = een dagje naar het strand

Geen werk = naar Tasmanie gaan

Geen Centrale vergrendeling = op voorhand goed strechen voor je in de auto kruipt