We zijn vorig weekend vertrokken vanuit Thailand naar Lao. Ik vermoed dat we op een zaterdag of zondag vertrokken, maar heel zeker ben ik dat niet, aangezien tijd en datums niet echt meer van belang lijken te zijn in. De grens tussen Lao en Thailand oversteken bestond uit een kort ritje in een gamel bootje van Chiang Khong (Thailand) naar Huay Xai (Lao). Voor we het goed en wel beseften waren we dus in een nog onbekend 'nieuw' land. De visa aanvraag was heel verwarrend en chaotisch. De fantastisch logisch procedure ging als volgt : Nog in Thailand wordt je aan een random kotje gedropt waar een kerel je nationaliteit vraagt en je vervolgens vertelt dat je 1200 baht moet omwisselen om 31 dollar te verkrijgen, wat de kostprijs van je visa zal zijn. In Lao vul je de nodige papieren in en geef je die samen af met je internationaal pasport en een extra pasfoto. Vervolgens worden al die visa aanvragen op nen hoop gesmeten alvorens gecontroleerd en goedgekeurd te worden. Terwijl wacht je en als je visa klaar is steken ze je internationaal pasport omhoog. Dan ga je erom en wil je die 31 dollar betalen om te horen dat het voor Belgie 36 dollar is. Fijn zo. Trg naart wisselkantoor.... Nuja nogmaals geld gewisseld en visa uiteindelijk gekregen na veel vijven en zessen. Vervolgens zijn we op de zeer luidruchtige slowboat gekropen die Luang Prabang (zowat het punt om je rondtrek in Lao te beginnen) na twee dagen bereikte. Twee dagen langs de Mekong varen en gedeeltelijk doof worden. Luang Prabang stelde niet zoveel voor en na een dag zijn we al verder getrokken om drie dagen halt te houden in Vang Vieng. Gekend voor zijn Tubing. Een heerlijk concept dat bestaat uit jezelf te laatn meedrijven in een gigantische opblaasbare band voor zo'n vier kilometer op de rivier. Onderweg kom je bars tegen waar je halt kan houden en de trapezee's en glijbanen kan uit testen die je in het water katapulteren.

Ergens deze week zijn we in Pakse toegekomen na een ritje in een bedje per twee op de slaapbus. We hadden het daar tamelijk snel gezien en boekten dezelfde dag ng een ticket richting de 4000 eilanden. De eerste dag brachten we op het grootste eiland Don Khong door, waar we een fietstoch rond het eiland deden tssn de rijstvelden en de kindjes die Sabaydie (Hallo !) roepen. De volgende twee dagen sloten we onze laatste twee dagen Lao af op Don Det, waar vooral niets doen in een hangmat de boodschap is.

Warme, plakkerige groetjes.