In 1000 zonnen op TV

Hallo,

ik ben net terug van mijn laatste vrijwilligerserk. Dit maal trok ik naar Peru, waar ik werkte als verpleegkundige bij kinderen met een beperking en terwijl spaans leerde.Om mijn project in schoonheid en stijl volledig af te sluiten deel ik jullie graag nog deze link mee, waarop mijn project in het kort te zien is.

http://www.een.be/programmas/1000-zonnen/de-vrijwilliger-trekt-naar-peru

Het is echt een mooie weergave van mijn volledig reis in het kort!

Nieuw avontuur !

Aan iedereen die deze blog gelezen heeft en nu intresse heeft om mij ook te volgen in Zuid-afrika, verwijs ik jullie graag door naar:

http://ultimate-safari.reismee.nl/

Groetjes,

Faye.

Bijna terug thuis ...

Veel meer dan de titel valt er eigenlijk niet te zeggen, binnen enkele uren ben ik inderdaad terug thuis, momenteel in Abu Dhabi en straks na ng een korte vlucht vn een zevental uur zal ik landen in Zaventem. Voor het eerst terug voet zetten op Belgische bodem na 9 maand. Tis gelijk of dan de mensen altijd zeggen, ma tvoelt ook echt alsof ik gister pas vertrok en deze afgelopen 9 maand nog oneindig lang leken ... Dat is allemaal voorbij nu en ik ga het enorm hard missen! Twas fantastisch en tis raar om nu terug naar het eens vertrouwde Belgie te keren, want ik heb zonet mijn tweede thuis in de wereld moeten verlaten ... Andere reizen komen er nog zkr! Soieso! Mijn laatste week in Australie bracht ik door in Sydney, waar het vooral uitbollen was, samen met een andere Belg heb ik me nog tegoed gedaan aan wa toeristische attracties alvorens men veel te volle rugzak te nemen en opt vliegtuig te kruipen. Tot zo. X

En dan...

Allrite, so this is my last week in Australia ! Still can`t believe it… Time went by so crazy fast and yes now I don`t want to go home anymore ! Maar das mss maar goed ook, das des te meer een bevestiging dak ier een fantastisch tijd eb gehad, zkr de tweede helft van dit avontuur was super.

Ben momenteel my way down aant maken, op zo`n 900 km van Sydney zit`k nu, die laatste km`s zal ik binnen enkele dagen met de Greyhound bus overbruggen. Mijn laatste oz roadtrip gaat langs de oostkust, het laatste deeltje van Australie dat voor mij nog onbekend was. Die trip langs de oostkust ben ik begonnen in het Noorden in Cairns, oorspronkelijk had ik een ride-share gevonden met drie Franse jongens, net zoals wij altijd ander backpackers meenamen in onze auto, ging ik nu zelf mee met hen. Op zich gn slechte beslissing, maar het gevoel was er niet en na een weekje besloot ik weer verder alleen te reizen. Ik boekte een hop on hop off bus ticket om mij reis verder te zetten richting Sydney. Kben onder andere drie dagen 4wd`n op een zand eiland ( Fraser Island) ben naar een groot Water Pretpark geweest in Surfers Paradise waar ik trg afsprak met Lisa ( een vriendin uit Broome) Heb kort een bezoekje gebracht aan Brisbane en nu in Byron Bay waar ik als alles goed gaat, morgen ga skydiven !

En dan, dan zit het erop. Dan ga ik terug maar huis en ga ik me denk ik mss een beetje verloren voelen, want wat doe je als je trg thuiskomt van een reis die negen maand duurde…

The NT

Op 14 juni 2011 verliet ik Broome, WA na drie zalige onvergetelijke maanden en kwam ik aan in Darwin, NT. Vanaf dan begon ik op mijn solo reis, iets wat ik acht maand geleden bij het begin van dit grote avontuur niet meteen voor mogelijk hield. Nu vind ik het echter fantastisch om alles op men eentje te doen en geniet ik des te meer van de vrijheid die hierbij te kijken komt.

Lig momenteel (alweer) in het zonnetje @ The Darwin Waterfront dit maal. Darwin in The Northern Territory of Australia heeft de grootste populatie krokodillen in de ganse wereld. Je hebt de Salties en Freshies ofte de zout- en de zoetwater crocs. Zwemmen in de zee is hier dan ook niet zo`n slim idee.

Een paar dagen na mijn aankomst in Darwin vertrok ik op een negendaagse toer richting Alice Springs, het vroegere rode hart van Autralie. Het laatste jaar viel er echter zoveel regen dat de auzzies het vroegere Red Center, The Green Center begonnen te noemen en later The Rain center. De toer zelf was een heel leuke ervaring met een heel toffe groep. We kampeerden drie dagen in Kakadu National Park onder een onvergetelijke sterrenhemel. Je ziet er `s nachts ook de Melkweg, iets wat toch wel vrij uniek is voor ons Europeanen. We brachten tijd door in Aboriginal communiy. Heel veel Salties en Freshies gezien in de swamps. Wilde dingo`s over de baan zijn crossen, tussen de muizen geslapen in een swag of een auzzie bedroll. Een swag is een soort van slaapzak gemaakt uit canvas wat hem waterproof maakt en waardoor je er mee buiten kan slapen. Tis veel warmer om buiten in een swag te slaapn dan met je slaapzak in een tent. Hoe lager je je momenteel ook in het land bevindt, hoe kouder. Tis hier dan ook winter nu. Hier in Darwin betekend dit geen regen meer en 30 graden over dag en 18 a 20 graden `s nachts. In the center in Alice resulteert dit in vriestemperaturen `s nachts en een 25 graden overdag en nog veel lager in het zuiden hebben ze dan weer regelmatig regen en temperaturen rond de 15 graden. Het was dus zeer koud in Alice en als al je meer dan vier maand gewoon bent dat het kwik iedere dag tot boven de 30 graden stijgt, voelt 20 graden al snel frisjes aan, laat staan dat het plots min twee is. Nu goed we klagen ni en slaapn in een swag heeft mij gered van de vrieskou.

Op onze toer bezochten we ook Kathrine Gorge, een ganse verzameling gekke outback stadjes, het bekende Uluru (het vroegere Ayres Rock), maar ook andere vrijwel onbekende rotsformaties, zoals The Devils Marbles en The Olgas, Voor diegene die goesting en, je moe ma keer googlen. Al deze bergen en rotsen spelen een belangerijke rol in de aboriginal cultuur. Via Dreamstories vertellen zij hoe volgens hen de Aarde gecreëerd werd door Oerwezens, zoals slangen die zich een weg door de grond baanden en zo rivieren lieten ontstaan.

Na men toer bleef ik nog enkele dagen in Alice, alvorens ik aan boord ging van The Gahn. E keiard cole trein die dwars door het centrum van Australie spoort met als eindbestemming, Darwin, Trg aangekomen in Darwin kwam een collega van Broome mij bezoeken. Oorspronkelijk maar voor twee dagen, maar door een spelling van het lot en het missen van men vliegtuig richting Cairns, werden dit vier fijne dagen. We zagen jumping crocodiles, golven in The wavepool, oversekste backpackers...

Uiteindelijk heb ik dan toch op maandag 4 juli 2011 mijn vliegtuig richting Queensland genomen. De laatste staat van Australie die ik nog niet bezocht heb. Het einde nadert gauw....

Caught up in Broome-time

... en plots zijn we drie maand later

Ben op 18 maart 2011 toegekomen in Broome, Western Australia. Het originele plan was om hier vijf dagen te blijven om dan vervolgens verder te rijden naar Darwin in hetNorthern Theritory en daar dan het vliegtuig te nemen richting Bali, Indonesie. dat was het plan ja en het plan is drastisch gewijzigd !

Vandaag, 9 juni 20111 ben ik nog steeds in Broome en ben ik niet naar Bali gegaan.

Woon ondertussen al sinds mijn aankomst hier in Beaches of Broome Backpackers. Tis te zeggen de eerste dag dat we hier aankwamen hadden we de auto geparkeerd aan Cable Beach, maar daar werden we `s morgens vroeg gewekt door de ranger en hadden we een boete van 100 dollar aan ons been. Wild kamperen was hier dus geen optie en ook vonden we niemand waarbij we konden gaan couchsurfen. Dus besloten we maar om voor de eerste keer tijdens onze rondreis in Australie op Hostel te gaan. En zo kwamen we in Beaches terecht, een super mooie hostel en Integenstelling tot de kraakpanden in Sydney en Azie lijkt dit meer op een resort. Zwembad, lekker ontbijt in de morgen, propere kamers en douches, blabla : http://www.beachesofbroome.com.au/imagegallery.asp

Tis ier schone dus. Toen we hier aankwamen was het nog Wet Season, meteen ook de reden dat we nooit in Darwin en Bali geraakt zijn. De wegen, tis te zeggen die ene high way van 1800 km tssn Broome en Darwin was volledig ondergestroomd en dus was het niet mogelijk om Darwin per auto te bereiken. Oorspronkelijk gingen de wegen een aantal dagen gesloten zijn, dagen werden weken en weken werd een maand. Omdat geen vn ons beide een ezeltje heeft en omdatn slapen in een hostel tamelijk duur is in vergelijking met slapen in je auto hadden we een financiele boost nodig. We besloten ons te keren tot het Working part van onze Working Holiday Visa. De goden waren ons goed gezind en in minder dan een week tijd hadden we gevonden wat we nodig hadden.

De tijd ging voorbij het Dry Season maakte zijn intreden en ondertussen bereikt het kwik hier al tien weken aan stuk de dertig graden overdag. Een mens kan niet klagen.

Zit momenteel aan het zwembad in het zonnetje te typen. *zucht* en in minder dan 2 maand moet ik al terug naar huis... Gaat toch wel raar zijn, maar dat is dan en nu is nu, dus voorlopig is de boodschap 200% genieten, bevinden mij ondertussen sinds enkele dagen terug in het Holiday part van dit hele gebeuren. Dit is ook mijn laatste week in Broome, vetrek op 14 juni 2011 met het vliegtuig richting Darwin. Murphy gaat niet meer mee, `t komt er op neer dat Annelien (men medereizigster in dit avontuur) besloten heeft om niet meer terug te keren naar Belgie, toch niet in de eerste paar maanden/jaren. Deze beslissing heeft een einde gebracht aan onze reis samen en terwijll annelien al dan niet binnenkort naar Canada gaat, ga ik mijn reis in Australie afmaken.

14 juni vetrek ik naar Darwin, N.T.

17 juni vertrek ik op negendaagse tour richting The Red Centre, Alice Springs

27 juni ga ik per trein terug naar Darwin

30 juni vetrek ik naar Cairns, Queensland

Begin juli ga ik langs de oostkust reizen

1 Augustus 2011 vertrek ik naar Belgie

2 Augustus 2011 om 14uur land ik in Belgie....

Het zit er dus allemaal binnekort op... Ik vind het nu al heel erg jammer dat ik Broome na drie maand ga moeten verlaten. Broome is fantastisch, er zijn hier maar 15000 inwoners, het inwoners aantal ligt nu iets hoger omdat het hier Dry Season is en meteen ook een van de enige plaats in Australie waar de zon blijft schijnen. Broome wordt langs drie kant begrenst door de oceaan en wordt omsingeld door het Red Dirt. And boy do I love the Red Dirt! Je kan Broome het best vergelijken met een stadje in het Wilde Westen afgesloten van de rest van de wereld. Meteen ook de reden waarom ik zo`n lange tijd niets van mij laten horen heb. Was letterlijk caught up in Broome. Hier vind je ook heel veel indigenous people, aboriginals. Die jammergenoeg vaak niet veel meer doen dan drinken, luidruchtig zijn en oproer veroorzaken. Maar ze zijn belange niet allemaal zo en 1 van mijn goede vrienden hier is een indigenous meisje. Daarnaast leven we hier in de hostel samen met heel wat andere backpackers. Hen hier ook een voorkeur ontdekt voor Koreans, hi-larische chinezen zijn`t ! Het aantal backpackers is Broome is zeer hoog, wat ervoor zorgt dat er altijd wel iets te beleven valt.

Maar goed, ik leef dus nog en mijn excuses voor mijn lange afwezigheid :-)

Zo meteen ga ik gaan aperitieven en Murphy gaan ontruimen en dan vanavond gaan we naar Oasis en morgen heb ik Staffparty en zaterdag ga ik naar The Races ! Nog zoiets fantastisch, de paarderaces, mooie kleedjes aandoen, champers drinken en een paar dollars wedden op dat paard met die gekke naam, die mss wel eens zou kunnen winnen en dat dan nog eens wint ook en je 17 dollar oplevert :p Zondag gaan we op de Partyboat en maandag ga ik The Kimberly een beetje verkennen en Dinsdag vertrek ik.... De helft vn de namen en plaatsen kennen julliue wss niet, maar dat is waar mijn leven nu rond draait.

P.S. Op 14 April 2011 ben ik van mijn fiets gevallen, heb ik mijn pols gebroken, ben ik terug naar Perth moeten vliegen, waar ik werd geopereerd en een plaat en zes schroeven cadeau kreeg en ondertussen ben ik aan mijn revalidatie begonnen na zeven weken gips. Mijn hand kan niet meer buigen en ik heb geen kracht meer omdat men spieren volledig geatroffeerd zijn, maar dat komt allemaal ooit wel weer goed !

FAYE ! X

De finale.

Vandaag is de laatste dag in Cambodja en meteen ook de laatste dag van dit grote Azie avontuur.

Deze laatste maand is echt voorbij gevlogen ! Echt ongelofelijk, wat we hier mogen zien en doen hebben, was zo boeiend, zo verrijkend, zo fantastisch. Hier was Geniet met een grote G van het grote Geluk vooral de boodschap. Opvallend was dat Gemis hier minder aanbod kwam, ik denk omdat alles hier zo nieuw, zo mooi en zo onbekend was dat we voor eventjes geen tijd hadden om aan het gemis te denken.

Maar goed vannacht hebben we een vlucht vanuit Phnom Pehn, de hoofdstad van Cambodja naar Kuala Lumpur, waar onze reis een kleine 30 dagen trg begon. En morgenavond om 23.00 uur vertrekken we dan richting Perth.

En dat zit het erop. Azie was schitterend. We begonnen ons reis in Cambodja in Siem Reap, waar we de kans hadden om Angkor Wat te bezoeken, de tempel waar goden leven. Onbeschrijfelijk mooi... Het is een enorm Tempelcomplex met daa rrond ng eens tientallen kleinere, even indrukwekkend tempels, we brachten drie dagen door in dit stukje Khmer erfgoed. (Khmer = inwoner van Cambodja) - (foto`s volgen ongetwijfeld !)

Na ons driedaags bezoek brachten we ng een dagje door in Siem Reap aan het zwembad van een Guesthouse, dat niet het onze was, maar waar we wel alweer stiekem konden genieten van een frisse duik. In Siem Reap brachten we ook etelijk uurtjes in the Old Market door, een overdekt dolhof van winkeltjes, waar een mens alles zou willen kopen voor zen uitzet ;-)

Dan kwamen we aan in Phnom Pehn, de hoofdstad, waar het vooral uitbollen was na een druk sprint door Thailand & Lao & Cambodja richting the finish. Hier gingen we The Killings Fields en Tuol Sleng Gevangenis bekijken, wat we zagen was jammergenoeg even gruwelijk als de naam doet vermoeden. Rond 1975 kwam de extreme groep Khmer Rouge aan de macht die in een vier jaar tijd een genocide op meer dan 3 miljoen mensen pleegden. Met de overtuiging van Cambodja een groot werktuig te maken. In 1979 werd Cambodja gelukkig bevrijd door Vietnam. De gruwel van die vier jaar zinderd hier nog altijd na. De Killing Fields was een executie plaats waar tientallen massagraven werden gevonden. Niemand werd gespaard, zelfs de onfortuilijke allerkleinsten niet ...

Een zware, donkere geschiedenis voor vele mensen. Maar de Khmers laten hun hoofd zkr niet hangen. Cambodja is een bloeiend, evoluerend land ! Veel moderner of het slaperige Lao. De mensen spreken hier vlot engels en zijn vriendelijk en ontvangen je overal hartelijk. De tuk tuks zijn uiteraard ook weer van de partij. En behalve de corrupte grensoversteek waar we zo`n vijf dollar moesten àfgeven` aan verschillende ambetaneren om het krijgen van een stempel, was Cambodja SUPER !

Tot in Australie. x

Sabaydie.

We zijn vorig weekend vertrokken vanuit Thailand naar Lao. Ik vermoed dat we op een zaterdag of zondag vertrokken, maar heel zeker ben ik dat niet, aangezien tijd en datums niet echt meer van belang lijken te zijn in. De grens tussen Lao en Thailand oversteken bestond uit een kort ritje in een gamel bootje van Chiang Khong (Thailand) naar Huay Xai (Lao). Voor we het goed en wel beseften waren we dus in een nog onbekend 'nieuw' land. De visa aanvraag was heel verwarrend en chaotisch. De fantastisch logisch procedure ging als volgt : Nog in Thailand wordt je aan een random kotje gedropt waar een kerel je nationaliteit vraagt en je vervolgens vertelt dat je 1200 baht moet omwisselen om 31 dollar te verkrijgen, wat de kostprijs van je visa zal zijn. In Lao vul je de nodige papieren in en geef je die samen af met je internationaal pasport en een extra pasfoto. Vervolgens worden al die visa aanvragen op nen hoop gesmeten alvorens gecontroleerd en goedgekeurd te worden. Terwijl wacht je en als je visa klaar is steken ze je internationaal pasport omhoog. Dan ga je erom en wil je die 31 dollar betalen om te horen dat het voor Belgie 36 dollar is. Fijn zo. Trg naart wisselkantoor.... Nuja nogmaals geld gewisseld en visa uiteindelijk gekregen na veel vijven en zessen. Vervolgens zijn we op de zeer luidruchtige slowboat gekropen die Luang Prabang (zowat het punt om je rondtrek in Lao te beginnen) na twee dagen bereikte. Twee dagen langs de Mekong varen en gedeeltelijk doof worden. Luang Prabang stelde niet zoveel voor en na een dag zijn we al verder getrokken om drie dagen halt te houden in Vang Vieng. Gekend voor zijn Tubing. Een heerlijk concept dat bestaat uit jezelf te laatn meedrijven in een gigantische opblaasbare band voor zo'n vier kilometer op de rivier. Onderweg kom je bars tegen waar je halt kan houden en de trapezee's en glijbanen kan uit testen die je in het water katapulteren.

Ergens deze week zijn we in Pakse toegekomen na een ritje in een bedje per twee op de slaapbus. We hadden het daar tamelijk snel gezien en boekten dezelfde dag ng een ticket richting de 4000 eilanden. De eerste dag brachten we op het grootste eiland Don Khong door, waar we een fietstoch rond het eiland deden tssn de rijstvelden en de kindjes die Sabaydie (Hallo !) roepen. De volgende twee dagen sloten we onze laatste twee dagen Lao af op Don Det, waar vooral niets doen in een hangmat de boodschap is.

Warme, plakkerige groetjes.